تاریخ ولادت امام حسین (ع) و روز پاسدار ۱۴۰۳ چه روزی است؟

تاریخ ولادت امام حسین (ع) و روز پاسدار ۱۴۰۳ چه روزی است؟

تاریخ ولادت امام حسین (ع)

ولادت امام حسین علیه‌السلام، یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام است که سال‌های مختلفی برای آن در منابع حدیثی و تاریخی ذکر شده است. در حالی که برخی منابع سال‌های سوم، چهارم، ششم و هفتم هجری را به عنوان سال تولد ایشان معرفی کرده‌اند، اما بر اساس مشهورترین روایات، تاریخ ولادت امام حسین (ع) در سال چهارم هجری ثبت شده است. عمر ایشان در زمان شهادت به ۵۷ سال می‌رسید.

تاریخ ولادت امام حسین (ع) در تقویم ۱۴۰۳

– تاریخ شمسی: ۱۴ بهمن ۱۴۰۳ (دوشنبه)
– تاریخ قمری: ۳ شعبان ۱۴۴۶ (الاثنین)
– تاریخ میلادی: 2 فوریه 2025 (Monday)

امام حسین (ع)، فرزند حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد. تولد ایشان در خانه وحی و ولایت، آغازگر یک فصل جدید در تاریخ اسلامی بود

خلاصه زندگینامه امام حسین (ع)

– نام: حسین
– کنیه: ابوعبدالله
– لقب‌ها: خامس آل عبا، سبط، شهید، وفی، زکی
– پدر: حضرت علی بن ابی‌طالب (ع)
– مادر: حضرت فاطمه (س)
– محل ولادت: مدینه
– مدت عمر: ۵۷ سال
– تاریخ شهادت: جمعه، دهم محرم سال ۶۱ هجری
– مکان شهادت و دفن: کربلا

امام حسین (ع) به دلیل عدم تن دادن به بیعت با یزید و تلاش برای افشای ظلم او، از مدینه به مکه و سپس به سمت کوفه و کربلا حرکت کردند. در نهایت، ایشان و یارانشان در کربلا به شهادت رسیدند.

اهمیت ولادت امام حسین (ع)

تاریخ ولادت امام حسین علیه‌السلام، نه تنها برای اهل بیت پیامبر (ص) و مسلمانان، بلکه به ویژه برای شیعیان، نمادی از حقیقت‌جویی و قیام علیه ظلم و فساد محسوب می‌شود. این روز، هر ساله با برگزاری مراسم و جشن‌های ویژه، یاد و نام امام حسین (ع) را گرامی می‌دارد.

سوالات متداول

۱. چرا ولادت امام حسین اهمیت ویژه‌ای دارد؟
ولادت امام حسین (ع) نماد تولد شخصیتی بزرگ در تاریخ اسلام است که به عنوان پیشوای مقاومت و فداکاری شناخته می‌شود.

۲. چگونه مسلمانان ولادت امام حسین را جشن می‌گیرند؟
مسلمانان به ویژه شیعیان با برگزاری جشن و دعاهای ویژه، این روز را جشن می‌گیرند.

۳. چه برکاتی برای روز ولادت امام حسین (ع) ذکر شده است؟
این روز فرصتی برای تجدید عهد با اصول انسانی مانند عدالت و شجاعت است و یادآوری می‌کند که باید در برابر ظلم ایستادگی کرد.

۴. آیا تاریخ ولادت امام حسین در منابع مختلف اسلامی یکسان است؟
در اکثر منابع، تاریخ ولادت امام حسین (ع) ۳ شعبان ذکر شده است، اما برخی منابع اختلافاتی در سال دقیق تولد دارند.

۵. آیا ولادت امام حسین برای سایر مسلمانان هم مهم است؟
بله، هرچند بیشتر در بین شیعیان گرامی داشته می‌شود، اما ایشان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام در میان تمام مسلمانان شناخته می‌شود.

در پایان امام حسین (ع) با ویژگی‌های برجسته‌ای همچون صداقت، شجاعت و فداکاری، در تاریخ اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد. ولادت ایشان نه تنها نویدبخش یک نسل تازه از ایمان و مقاومت بود، بلکه سرآغاز حرکت‌هایی شد که در نهایت در روز عاشورا به اوج خود رسید و تأثیر عمیقی در تاریخ بشر گذاشت.

بازگشت امام خمینی به میهن و آغاز دهه فجر

بازگشت امام خمینی به میهن و آغاز دهه فجر

                                    

بازگشت امام خمینی به میهن و آغاز دهه فجر
دهه فجر -دههٔ فجر انقلاب اسلامی به روزهای ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گفته می‌شود که طی آن آیت الله خمینی بعد از تبعید پانزده ساله در دوازدهم بهمن سال ۱۳۵۷ به ایران وارد و در نهایت با اعلام بی‌طرفی ارتش شاهنشاهی، سلطنت پهلوی در بیست و دوم بهمن ماه منقرض شد و انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.

-----------------------------

بازگشت امام خمینی به میهن

با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال،‌ آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد.

امام خمینی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصمیم به بازگشت گرفتند. قرار بود این رجعت تاریخی در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 انجام گیرد اما بختیار، با بستن فرودگاه ها مانع از انجام این امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاهها، مردم خشمگین به خیابان ها ریخته و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدیدی قرار دادند.

در همین زمان رئیس شورای سلطنت، سید جلال تهرانی،‌ در پاریس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غیر قانونی است. سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظیم مردم بختیار را مجبور کرد،‌ فرودگاه ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.

روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد و هواپیمای ایرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند.

صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار به ثبت این رویداد تاریخی پرداختند. جمعیت استقبال کننده در طول 33 کیلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا که مقصد بعدی امام بود. بین 4 تا 8 میلیون نفر تخمین زده می‌شد. امام از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند.

در این سخنرانی امام نخست وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.»‌ بدین ترتیب از ورود امام ده روز تاریخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژیم پهلوی و 2500 سال استبداد شاهنشاهی برای همیشه در هم تنیده شود.

ایام الله دهه فجر به روایت تصویر

 

ایام الله دهه فجر به روایت تصویر

عکس دهه فجر

ایام الله دهه فجر به روایت تصویر

ایام الله دهه فجر به روایت تصویر

ایام الله دهه فجر به روایت تصویر

ایام الله دهه فجر انقلاب اسلامی به روایت تصویر

 منبع:irdc.ir

tebyan-zn.ir

روز مبعث چه روزی است؟

                              

روز مبعث چه روزی است؟

مبعث

روز مَبْعَث بر پایهٔ باورهای اسلامی، روزی است که محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. مسلمانان معنقدند او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند. محمد در این زمان چهل سال داشت و در مکه زندگی می‌کرد.

باور شیعیان

بر اساس باور شیعیان، محمد مصطفی در روز ۲۷ رجب عام الفیل، سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام مبعوث شد. شیعیان این روز را جشن می‌گیرند و در روایات اسلامی اعمال مستحبی برای روز مبعث پیش بینی شده‌است. دعا، نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است.

باور اهل سنت

در نزد اهل سنت تاریخ دقیق بعثت پیامبر مشخص نیز ولی بعضی معتقدند که این واقعه در شب ۲۱ ماه رمضان بوده است. به دلیل نامعلوم بودن تاریخ، مبعث نزد اهل سنت جشن گرفته نمی‌شود.

روز مبعث چه روزیست؟

روز مَبْعَث، روزی است که حضرت محمد، پیامبر گرانقدر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. در تقویم هجری قمری، ۲۷ رجب روز مبعث است.

حضرت محمد مصطفی در روز (۲۷ رجب) سال ۴۰ عام الفیل، همزمان با سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام، در غار حرا، توسط (جبرئیل) و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند.

روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست.

روز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود.

منبع:

مشارق انوار الیقین، ص 51
مناقب الخارزمی، ص 257
اثبات الهداة، ج 2

بازخوانی حماسه مردم آمل در 6 بهمن 1360

بازخوانی حماسه مردم آمل در 6 بهمن 1360

چرا آمل را شهر هزار سنگر نامیدند؟

در بهمن ماه 1360 نیروهای کمونیست و چپ‌گرا طی برنامه‌ریزی‌هایی که از قبل انجام داده بودند با تصور همراهی مردم آمل با آن‌ها به این شهر حمله و تصرف کردند. مردم آمل در روز ششم بهمن با حضور در خیابان‌ها و سنگربندی مقابل منازل در برابر نیروهای کمونیست ایستادگی و آن‌ها را از شهر بیرون کردند.با آغاز صبح ششم بهمن، حماسه‌ مردم آمل شکل گرفت و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به مقر سپاه و گرفتن اسلحه، به مقابله سربداران جنگل رفتند.سنگربندی‌ها آغاز شد. از زن و مرد و پیر و جوان همگی با آوردن شن و گونی اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند تا آنجا که آمل لقب «هزار سنگر» گرفت.

در بهمن ماه 1360 نیروهای کمونیست و چپ‌گرا طی برنامه‌ریزی‌هایی که از قبل انجام داده بودند با تصور همراهی مردم آمل با آن‌ها به این شهر حمله و تصرف کردند. مردم آمل در روز ششم بهمن با حضور در خیابان‌ها و سنگربندی مقابل منازل در برابر نیروهای کمونیست ایستادگی و آن‌ها را از شهر بیرون کردند.
با آغاز صبح ششم بهمن، حماسه‌ مردم آمل شکل گرفت و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به مقر سپاه و گرفتن اسلحه، به مقابله سربداران جنگل رفتند.

سنگربندی‌ها آغاز شد. از زن و مرد و پیر و جوان همگی با آوردن شن و گونی اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند تا آنجا که آمل لقب «هزار سنگر» گرفت. رفته رفته به تعداد نیروهای ضد شورش که از روستاهای اطراف می‌آمدند و از مردمان وفادار به امام و انقلاب اسلامی بودند، افزوده می‌شد. البته در شب حادثه هم، از مردم آمل هر کس که خود را به‌خاطر صدای تیراندازی به سپاه و بسیج رسانده بود، دستگیر، اسیر و یا شهید شده بود.
سازماندهی و ساماندهی نیروهای مردمی از ساعت 7 صبح آغاز شد و تا 8 صبح به‌پایان رسید. هرچند نهادهایی چون سپاه و بسیج به خاطر نو‌پایی این نهادها تجربه‌ لازم را نداشتند، ولی شور و اشتیاق بسیار بالا برای مقابله با ضدانقلاب، جایگزین هر نارسایی شد. حمله مردم حزب‌اللهی به ضدانقلاب در دو محور اساسی، یعنی در همان مناطقی که دشمن تمرکز داشت، صورت گرفت. در ادامه‌ حضور مردم، واحدهای کوچک‌تری از کوچه و خیابان‌ها به راه افتادند و خود را به مناطق درگیری رساندند.

برخی از نهادهای انتظامی چون کمیته‌ انقلاب اسلامی، شهربانی و ژاندارمری در بخش‌هایی از شهر مانع ورود مردم به صحنه‌ درگیری می‌شدند تا بدان‌ها آسیبی وارد نشود، اما مردم در چند بخش اساسی ایفای نقش کردند: کمک در ایجاد سنگر و مواضع دفاعی؛ تلاش برای دستگیری دشمن؛ درگیری مسلحانه و جنگ تن به تن با دشمن؛ کشف محل استقرار دشمن؛ تخلیه‌ شهدا و کمک به مجروحین.
یکی از ابتکارات جالب نیروهای بسیجی در نبرد با دشمن این بود که پشت یک وانت نیسان سنگر درست کرده بودند و وانت با دنده عقب به سمت دشمن حرکت می‌کرد؛ نیروهای بسیجی پشت سنگرهای ساخته شده در وانت به سمت دشمن تیراندازی می‌کردند و راننده هم از تیراندازی دشمن در امان بود.

نقش مردم در این درگیری غیرقابل تصور بود، به‌طوری که در ساعات اولیه‌ این نبرد دلاورانه، مردم تمام سطح شهر را پوشانده بودند و از خارج شهر با سرعت تمام وانت وانت شن و ماسه به داخل شهر می‌آوردند: «در حین درگیری شدید در حدود ساعت یازده بود که وانت‌هایی که کیسه‌ی شن حمل می‌کردند، از جاده رد شدند. ما ابتدا ایست دادیم که آنها توجه نکردند. یک بار به یک وانت به منظور ترساندن آنها شلیک کردیم که فرار کردند. یکی دو بار هم وانت‌ها را گرفتیم و گونی آنها را خالی کردیم»

ولی تعداد وانت‌ها آنقدر زیاد بود که محافظان جاده، کاری نمی‌توانستند بکنند. جنگ و گریز مردم و نیروهای انتظامی منجر به کشته شدن و دستگیری عده‌ای از مهاجمین شد و در همان روز سه‌شنبه، 6/11/60، دشمن تمام مواضع خود را از دست داد. در ساعت 4 بعد از ظهر دشمن شروع به عقب‌نشینی کرد و در دو باغ حاشیه شهر موضع گرفت:
«بعد از عقب‌نشینی، وارد یک باغ بزرگ شدیم. در همان موقع صدای الله‌اکبر و صدای جمعیت زیادی از درون باغ ‌آمد. بچه‌ها فهمیدند که باغ در محاصره است و از هر طرف که بخواهیم برویم به آن‌ها بر می‌خوریم. در آنجا بچه‌ها تیراندازی هوایی کردند، چون امکان داشت همدیگر را بزنیم».

افرادی که در برخی از محلات مانند رضوانیه مستقر بودند تا شاید مردم در روشنی روز به آن‌ها بپیوندند، نومیدانه به جنگل برگشتند: «من تا ظهر در همان محله ماندم و با شدت گرفتن درگیری در پیرامون محله و تنگ‌شدن حلقه‌ محاصره، جزو اولین گروهی بودم که به طرف جنگل برگشتیم».
در واقع پس از یورش بی‌امان مردم و کشته شدن 34 نفر از گروه سربداران، به‌ویژه کشته شدن کاک اسماعیل، مسئول کمیته‌ نظامی، گروه به طرف جنگل عقب‌نشینی کرد.

در این حماسه‌ جاودان، از مردم قهرمان آمل 40 شهید و 120 نفر زخمی شدند.

منبع: کتاب اسناد اتحادیه کمونیست‌های ایران در واقعه‌ آمل. چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی

روز غزه؛ مصائب ساکنان بزرگترین زندان روباز جهان

امسال روز غزه اهمیت مضاعفی در جهان اسلام دارد و فرصت مناسبی برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین است که این روز‌ها سخت‌ترین شرایط زندگی در نوار غزه را تجربه می‌کنند.

۲۹ دی روز غزه، نماد مقاومت فلسطین نام‏گذاری شده است. نام‏گذاری این روز درپی مقاومت مردم غزه در برابر حمله‌های همه جانبه رژیم صهیونیستی و پیروزی آنها در جنگ ۲۲ روزه انجام شد.

نوار غزه در جنوب غربی سرزمین‌های اشغالی فلسطین و با مساحتی بیش از ۳۶۰ کیلومتر مربع واقع شده و بیش از ۲ میلیون نفر جمعیت دارد. 

آمار واقعی شهدای غزه

تحقیقات محققان دانشکده بهداشت و پزشکی استوایی لندن که به‌تازگی در مجله لنست The Lancet منتشر شد، تخمین می‌زند که آمار واقعی شهدای نسل‌کشی در غزه درپی حمله‌های رژیم صهیونیستی، ۴۱ درصد بیشتر از رقم رسمی منتشرشده است. 

براساس آمار رسمی وزارت بهداشت غزه، از زمان آغاز نسل‌کشی مردم غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، بیش از ۴۶ هزار نفر درپی حمله‌های رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده‌اند؛ این بدان معناست که تعداد شهدای حمله‌های رژیم صهیونیستی به مردم غزه از اکتبر ۲۰۲۳ به بیش از ۶۴ هزار نفر یا ۲.۹ درصد از جمعیت غزه قبل از جنگ رسیده است.

بسیاری در سراسر جهان از آتش‌سوزی‌های لس‌آنجلس که در آن بیش از ۱۲ هزار خانه، کسب‌وکار، مدرسه و سایر ساختمان‌ها ویران شده و به مرگ ۲۵ نفر منجر شده است، شوکه شده‌اند؛ اما تلفات نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه هزاران بار بیشتر و در یک منطقه کوچک و محاصره شده رخ داده، نه یکی از ثروتمندترین شهر‌های جهان. 

این مطالعه نشان داد که ۵۹ درصد شهدا زن، کودک یا افراد بالای ۶۵ سال هستند. این یافته‌ها بار دیگر بر این واقعیت غیرقابل انکار تاکید می‌کند که کشتار نظام مردم غزه، با حمایت و کمک آمریکا و سایر کشور‌های غربی یک نسل‌کشی است.

اما حتی این آمار وحشتناک شهدا که مطالعه دانشکده بهداشت لندن آن را فاش کرده، از جهت‌های مختلف دست‌کم گرفته شده است. 

همان‌طور که نویسندگان توضیح می‌دهند، این مطالعه به گونه‌ای طراحی شده که افرادی را که هنوز زیر آوار مدفون هستند و گمان می‌رود به شهادت رسیده‌اند، حذف می‌کند؛ دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA) این آمار را حدود ۱۰ هزار نفر تخمین زده شده است.

رژیم صهیونیستی و قصد نابودی فلسطینیان

این مطالعه همچنین تاثیر گرسنگی، کم‌آبی و گسترش بیماری‌های عفونی ناشی از تلاش‌های عمدی رژیم صهیونیستی را برای جلوگیری از ورود غذا از نوار غزه و تخریب نظام‌مند بیمارستان‌های آن، در نظر نمی‌گیرد. 

عفو بین‌الملل در اوایل دسامبر (آذر) گزارش جامع ۲۹۶ صفحه‌ای منتشر کرد که مستند آن بود که تنها «قصد نابودی فلسطینیان» در غزه می‌تواند میزان و دامنه کشتار جمعی، آوارگی اجباری و قحطی عمدی فلسطینیان را در غزه توضیح دهد. 

حکم دادگاه لاهه برای بازداشت سران صهیونیست

دادگاه بین‌المللی کیفری (ICC) در ۲۷ نوامبر (۷ آذر) حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و یوآو گالانت، وزیر جنگ پیشین این رژیم را صادر کرد؛ این ۲ نفر به ارتکاب جنایت جنگی استفاده از گرسنگی به‌عنوان روشی برای جنگ، جنایت علیه بشریت از قبیل کشتار، آزار و اذیت و سایر اعمال غیرانسانی متهم شدند. 

حمایت‌های دولت آمریکا از نسل‌کشی در غزه

نسل‌کشی در غزه یکی از اجزای اساسی تلاش آمریکا برای افزایش قدرت امپریالیسم واشنگتن در خاورمیانه است. 

همه جناح‌های تشکیلات سیاسی آمریکا، از دولت بایدن گرفته تا ترامپ، متعهد به عادی‌سازی نسل‌کشی در غزه هستند. آنها کشتار مداوم فلسطینیان را نه به‌عنوان یک استثنا که هرگز تکرار نمی‌شود، بلکه به‌عنوان مدلی برای همه جمعیت‌های ضدصهیونیستی، چه در داخل و چه در خارج از اراضی اشغالی، می‌بینند.

در حالی که ترامپ برای روی کار آمدن آماده می‌شود، مبارزه علیه نسل‌کشی مردم غزه باید مضاعف شود و به مبارزه با نظم اجتماعی سرمایه‌داری تبدیل شود که کشتار در فلسطین تنها یکی از جلوه‌های وحشتناک آن است.